Can simidi

Bizim ofiste bir kız var, spora gidiyor uzunca bir zamandır. Zaten inceydi, şimdi 30 cm oldu bel kalınlığı. Ona baktıkça hüzünlü gözyaşlarımı içime akıtıyor ve evimin uzaklığına artı diğer bütün bahanelerime yazıklar olsun diyorum. Bir zamanlar ben de ufacıktım, gerçi şimdi de o kadar büyük değilim ama bir zamanlar minnacıktım gerçekten. Evet, öyle bir zaman yaşanmıştı. Şu işe başladığımdan beri ne yesem belime birikiyor Allahım deliricem ya. Ve artık kararlıyım, rejime başlıyorum. Karbonhidrat rejimi. Çaya şeker yok, ekmek zaten yemezdim pek onda sorun yok, ama eve geç gidince makarna yapma lüksüm kalmayacak. Buzlukta köfte bulundurmakta fayda var. İnsanın bir noktada dur demesi gerekiyor değil mi?