Gezi - 2. bölüm
Lakin şelalenin altında, bilumum sulak yerlerde ziyadesiyle yoğun bir nufüs söz konusu. Metrekareye 5 mangal düşüyor öyle söyleyeyim. Biz zaten İstanbul'dan kaçmışız, "o ne" diyoruz. (Aslında oha dedik) "Ne yaparız da bu kalabalıktan kurtuluruz" diye düşünürken bir patika fark ediyoruz ve başlıyoruz yürümeye. Bir kaç 10 metre gittikte sonra "GİRMEK YASAKTIR" yazan levhanın yanındaki kesik tellerin arasından geçip daha da ürkütücü bir başka patikaya çıkıyoruz. Yürüyoruz, yürüyoruz ve aşağıda bir kaç gölet olduğunu görüyoruz. Çokkk güzel...
Yüzsek dayanabilir miyiz diye düşünürken bir kaç amca geliyor, biri dalıp çıkıyor ama nasıl dalıp çıkma. Bakıyorum, hayır ben bu suda yüzemem. Erteliyor ve ayaklarımı dondurmaya devam ediyorum.
Orada, o cennet köşesinde ne kadar durduk bilmiyorum. Zaman orada dondu sanki. Suyun içinde, çam kokularını çeke çeke saatlerce bağıra çağıra türküler söyledik. Taş sektirdik. Balıklara baktık. Soğuk sudan ayaklarımıza kramp girene kadar ıslandık. Sonunda baktık ki acıkmışız ama yanımızda yiyecek bişey yok. Malesef mırıltıları arasında ayakkabılarımızı giyip gerisin geriye bütün patikaları yürüdük, cehennem gibi alev alev yanan aracımıza binip bir kaç litre daha su içtik. Akçay'da bir sahil mekanında yemek yemek üzere yola koyulduk.
Akçay çok kalabalıktı. Her yer insan. Adeta 3 büyük şehirden kaçan herkes buraya gelmiş ve artık Akçay 3 büyük şehir olmuş. Çok bunaldım. Plajlar kum gibi insan kaynıyordu, içim daraldı hiç sevmem o kadar tıkış tıkış... "Ne yapalım ne edelim" diye düşünürken Zeus Altarı fikri parladı, şimşek gibi çaktı zihnimizde. Hadi bakalım bu sefer de istikamet Zeus.
Zeus Altarı'na çıkan patika 900 metrelik bir rampa. Eğim çok yorucu değil. Rampanın başından Adatepe köyünün harika bir görüntüsü gülümsüyor, deklanşörden elimi alamıyorum.
Rampadan çıkıyoruz yavaş yavaş, gün guruba durmuş. Eğik ışıkta her şey o kadar güzel yanıyor ki... Nihayet sunağa vardığımızda bu muazzam manzara karşısında dilimiz tutuluyor. Edremit körfezi ayaklarımızın altında...Zeus Altarı eski Yunan illerinde, kuraklık, savaş vs zamanlarda tanrılara kurban sunulan bir yermiş. Ayrıca mitolojide Zeus'un Hera'ya aşık olduğu yer de burası olarak belirtilmiş. Zeus'u Hera'yı bilmem ama bu tepedeki güzelliğe aşık olmayacak insan tanımıyorum.
Altar'ın etrafındaki ağaçlara çaput bağlayıp adak adayan zihniyete de ayrıca selamlarımı gönderiyorum. Ne zekisiniz ayol demeyi de ihmal etmemeli:) İnanılmaz... Yine çok ilginçtir ki başka bir köye çıkarken yol üstünde bulunan kimi zeytin ağaçlarına da aynı muamelenin yapılmış olduğunu gördük, telli duvaklı olmuştu ağaçlar.
Yamuk fotoğraf çekmeyi seviyorum:)
Altar'a çıkmak için en güzel vakit gün doğumu aslında. Çünkü bu tepe güneydoğu cepheli. Biz günbatımında çıktık, o nedenle yatay ışınlardan gereğince istifade edemedik. Gerçi sabahın alacakaranlığında ormanın içindeki rampadan tırmanmak nasıl olur o da ayrı konu. Korkmam ben diyenler için bir tripod, 1 adet dijital SLR makine ve sabah yürüyüşü diyorum. Hatta termosunuza çayınızı koyun, sandviçlerinizi çantanıza atın ve doğan güneşe nazır afiyetle kahvaltınızı yapın.
İşler yoğunlaşıyor, gezinin devamını sonraki günlerde okuyabilirsiniz.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home