İçinde İzmir olan bir post

Bu kaçıncı ayrılık,

Aşkımız şarkılarda

Seni çok özlemişim...

Hayırdır inşallah...

Dedi ve gitti Yaşar

Bizimki “kaşar Yaşar” der ama ben hala severim Yaşar’ı, ne de olsa bi bakıma hemşehri sayılırız Yaşarla biz.

1999 muydu 2000 miydi, işte o sene çıkan albümünü çok severdim, Akdeniz kızıydım. Adana’dan İzmir’e taşıdığım, İzmir’de denizin suyuna-tuzuna-ruhuna bulanmış savrulan deli ruhumu nasıl da mutlu ediyordu.

Bazen kokular, şarkılar, bir rüzgar eskiyi çağrıştırır ya... Yaşar bana hep mazidir. (Sanki çok yaşlıymışım gibiJ ) Ama o hep bana bir daha yaşayamayacağım küçücük bir kızın hayalini getiriyor elinden tutup. İzmir’in güzel sokaklarında yalın ayak dolaştığım günlerimi, hippi eteklerimi, kafamdaki yelleri... Düş Sokağı Sakinleri’ni, Küçük Park’ı... Birbirinden alakasız bir sürü anıyı bağlıyor. Akdeniz ritmi işte, var mı ötesi? Hayatıma ritm tutsam nasıl bir melodi oluşur ki? Onu canlandırmak için gitar kullanmak akıllıca bir fikir mi? Şöyle sakininden bir melodi istesem neyle iyi gider peki?

Bugün canım sıkılıyor, bugün hava kapalı, kar kararsız...
Yaşar halen “Seni çok özlemişim görmeyeli” diyor.

Ya zaten şu iş – güç mevzusuna hiç girmek istemiyorum. Keşke güzzel bir makale yazabilecek kadar sağlam olsaydı kafam. Bugün o da bulanık.

Selam ederim.